Benedikte Van Eeghem is communicatiemedewerker bij OCMW Brugge, copywriter, tekstredacteur en blogger. Voor VIEWZ levert ze deze maand de column 'Ik heb iets met Udo Jürgens'.
“Merci kost geen geld”, zei mijn grootvader zaliger wel eens. Het was zo’n typische uitspraak waarmee hij aangaf dat je ‘dank je’ hoort te zeggen na een extraatje. Geen dwangmatige dankbaarheid, maar een eenvoudige blijk van erkentelijkheid. Daar wordt het leven beter door.
Als ukken rolden we soms met de ogen wanneer we het credo hoorden. Nu ik zelf twee erfgenamen richting volwassenheid coach, besef ik hoe geweldig en belangrijk ‘merci’ is. Ik ben topfan van het woord. Het zit in mijn halve leven verweven.
In de keukenkast, bijvoorbeeld. Wegens een ongeneeslijke verslaving liggen er immer bergen chocolade op voorraad. Bij voorkeur is dat pure chocolade en heel soms zitten er zelfs van die kleine latjes ‘Merci’ tussen. Ik graai steevast naar de exemplaren gevuld met marsepein, in een lichtroze wikkel. Zo’n merci kost uiteraard wel een béétje geld, maar de consumptie doet wonderen en geeft een instant goed gevoel, van de smaakpapillen tot aan de kleine teen.
Dat goed gevoel deel ik graag en gratis met anderen via een merciiiiiiiiiiiiiii, met minstens tien i’tjes erin. Merciiiiiiiiiiiiiii is het fundament van mijn Whatsapp-communicatie. Wanneer de buurvrouw een voorraad zware boodschappen aan de deur heeft afgeleverd, wanneer een bestie goeiemorgen stuurt met een poëtische zonsopgang of wanneer een vriendin laat weten dat ze duimt omdat ik weer eens naar de specialist moet met mijn voet. In ruil voor verse proviand, zalige ochtendgroeten en bemoedigende woorden krijgen mijn correspondenten een merciiiiiiiiiiiiiii. Zonder marsepein, maar wel met een hartje erachteraan ❤.
‘Merci’ knalt zelfs kosteloos door onze woonkamer bij 30 graden. Toevallig ontdekte ik deze zomer een streamingkanaal met Die 50 größten deutschen Hits aller Zeiten. Een feestpakket van formaat! Matthias Reim, Nena en Roy Black verbroederden in de playlist moeiteloos met Udo Jürgens en zijn tophit ‘Merci Cherie’. Die ballade ademt waanzinnig veel pathos, zeemzoetigheid … en merci. Toen die lyrics door onze leefruimte galmden, waren we weer even alle zorgen van de dag vergeten.
Toch maakt ‘merci’ het leven pas helemaal goed wanneer het gemeend is. Een merci vanuit het hart. Heeft u die al eens aan de kassabediende gegeven, toen die gewoon het bonnetje overhandigde? Of aan de poetshulp die het sanitair deed glanzen? Of waarom niet: aan de huisarts, na een consultatie?
Misschien klinkt het gek, een dokter bedanken. Maar het mag heus. De beste artsen zijn degenen die verder kijken dan de patiënt en de zorg voor de hele mens opnemen. Die mens heeft, naast een diagnose, af en toe nood aan luisterend oor. Aan een plek om op verhaal te komen en besognes te delen. Ik ben zo’n lucky bastard die zo’n plek krijgt, bij een dokter die telkens tijd neemt en luistert.
Eerst hebben we het over de klacht, daarna over de mens achter de klacht. ‘Hoe gaat het eigenlijk met je?’, begint zo’n gesprek. Soms zeg ik ‘goed’, maar soms schuifel ik even met mijn voeten en geef ik toe dat ik pieker. Over grote en kleine dingen en over alle hindernissen in het leven. Dat gepieker vreet nu en dan aan de moraal. Als ik dat onder woorden mag brengen bij een empathische arts, is de ballast wat lichter om dragen en kan ik weer even verder.
Daarom zeg ik geregeld dank u aan mijn dokter. In woorden, of via een mailtje achteraf, gewoon omdat artsen dat verdienen. Ze zorgen voor ons en als wij met een eenvoudige ‘merci’ voor hen zorgen, hoeven ze die ballade van Udo Jürgens niet tegen wil en dank uit te zweten. Zalig, toch?
(*Udo distantieert zich van deze titel)
